Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα Κ.Ε.

ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού στο Οικονομικό ΦόρουμΜε ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω στο 1Φόρουμ Οικονομικής Πολιτικής που διοργανώνει το ΑΚΕΛ με θέμα «Κτίζοντας την οικονομία τηs επόμενης δεκαετίας».Σας ευχαριστώ για την παρουσία και τη συμμετοχή σας στις εργασίες του. Μας τιμά και μας επιβεβαιώνει ταυτόχρονα ότι η πρωτοβουλία που πήραμε ανταποκρίνεται σε μια ώριμη ανάγκη που γίνεται πιεστική καθώς εισερχόμαστε στην τρίτη και ίσως κρισιμότερη δεκαετία του 21Πρόκειται για την ανάγκη που όλοι αισθανόμαστε να ξανασκεφτούμε την οικονομία μας, να ακούσουμε τους πρωταγωνιστές της και να ενημερωθούμε  για τις εξελίξεις της. Να προβληματιστούμε μαζί για τις προοπτικές της και να συνειδητοποιήσουμε τους κινδύνους που διατρέχει. Να συμφωνήσουμε για τις προτεραιότητές της, να μη χάσουμε τις όποιες ευκαιρίες και δυνατότητες υπάρχουν ή μπορεί να δημιουργηθούν, για να γίνει η ανάπτυξή της δικαιότερη, σταθερότερη, δυναμικότερη και τελικά ταχύτερη. Να αποκτήσει στρατηγικό βάθος και να προσλάβει διατηρήσιμα χαρακτηριστικά αειφορίας και απεξάρτησης από τις διακυμάνσεις των διεθνών συγκυριών.Αυτό γίνεται πιο επιτακτικό ιδιαίτερα τώρα που η ανατροπή των γεωπολιτικών ισορροπιών, η καλπάζουσα κλιματική κρίση και οι επιπτώσεις της ψηφιακής επανάστασης έρχονται να προστεθούν στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης δημιουργώντας ένα νέο πολύ πιο ασταθές, ρευστό και αβέβαιο διεθνές περιβάλλον.Οι αρνητικές συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που σημάδεψε την προηγούμενη δεκαετία δεν έχουν ακόμα ξεπεραστεί. Οι κοινωνικές ανισότητες πολλαπλασιάζονται παίρνοντας εκρηκτικές διαστάσεις. Το φάσμα της φτωχοποίησης απειλεί όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Η κάποτε ευημερούσα μεσαία τάξη συρρικνώθηκε δραματικά. Οι νεότερες γενιές βλέπουν τα κεκτημένα και την ποιότητα ζωής των προηγούμενων γενιών να εξανεμίζονται. Ο εθνικός πλούτος ξεπουλιέται ανεξάρτητα από τη στρατηγική σημασία που έχει για την χώρα. Οι εργασιακές σχέσεις απορυθμίζονται αυξάνοντας τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των εργαζομένων από εργοδότες. Η ανησυχία και η ανασφάλεια κυριαρχούν παραλύοντας όχι μόνο τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα αλλά και τις πιο δυναμικές παραγωγικές ομάδες.Είναι ολοφάνερο ότι το νεοφιλελεύθερο παραγωγικό μοντέλο που κυριάρχησε στις προηγούμενες δεκαετίες εξαντλεί τα περιθώρια βιωσιμότητάς του. Οι αναλύσεις που παλαιότερα ταυτίζονταν με τις ιδεολογικές αρχές της Αριστεράς αποκτούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για όλους τους παρατηρητές και συντελεστές των παγκόσμιων  οικονομικών εξελίξεων. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις παρεμβάσεις ειδικών στην τελευταία συνάντηση των οικονομικών ελίτ στο Νταβός για να αντιληφθεί του λόγου το αληθές.Είναι φανερό ότι αν δεν βρεθεί τρόπος να παραχθεί νέος πλούτος, να λειτουργήσει το Κράτος – Πρόνοιας ως εγγυητής της κοινωνικής συνοχής, να στηριχθεί το εισόδημα των εργαζομένων και να αξιοποιηθεί το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού σε καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας με κατοχυρωμένα δικαιώματα και αξιοπρεπείς συνθήκες, η αποσταθεροποίηση της οικονομίας θα είναι αναπόφευκτη με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της πατρίδας μας και όχι μόνο.Η επανένωσή της Κύπρου είναι ασφαλώς μία από τις προϋποθέσεις ανάκτησης της αναπτυξιακής δυναμικής και αναθέρμανσης της οικονομίας μας. Πρόσφατες μελέτες που δημοσιεύτηκαν τεκμηριώνουν αναλυτικά τη θέση αυτή.Δυστυχώς όμως δεν βρισκόμαστε ακόμα εκεί. Ούτε γνωρίζουμε το αν και πότε θα φθάσουμε. Αλλά ακόμη κι αν ανοίξει ο ορίζοντας αυτός, και πάλι ζητούμενο θα παραμένει η διασφάλιση της πρόσβασης του συνόλου των πολιτών στα βασικά αγαθά της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και της πλήρους απασχόλησης. Αν η κοινωνική συνοχή δεν αποκατασταθεί και αν δεν θεωρηθεί ως ο πυλώνας που σταθεροποιεί την οικονομία μας και παράγει συγκριτικά πλεονεκτήματα στην ανάπτυξή της, ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης θα καταστεί μόνιμη και καταστροφική απειλή. Σταθερή μπορεί να είναι μόνο η οικονομία που προάγει τα συμφέροντα των πολλών και παράγει ευημερία για όλους. Οικονομία που εμπνέει σε όλους σιγουριά, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.Το γεγονός ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης πιστεύει σήμερα ότι «οι μέρες που έρχονται για την οικονομία θα είναι χειρότερες», θα έπρεπε να μας αφυπνίσει όλους.Η κυβέρνηση, ωστόσο, φαίνεται να μη το λαμβάνει υπόψη της. Συνεχίζει να πορεύεται στο μονόδρομο που ακολουθεί τα τελευταία εφτά χρόνια αγνοώντας ότι το αφήγημά της για επιτυχή έξοδο από την κρίση είναι μόνο η μισή αλήθεια. Είναι η αλήθεια που αποτυπώνεται στη βελτίωση των οικονομικών δεικτών, όχι όμως και στη ζωή των ανθρώπων.Το χειρότερο είναι ότι εξακολουθεί να λαμβάνει μονομερείς αποφάσεις, χωρίς διάλογο και διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, χωρίς σχέδιο και όραμα για το μέλλον.Από το κούρεμα των καταθέσεων και την εφαρμογή του