Άρθρο Χρήστου Πρωτόπαπα, μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής, πρώην Υπουργού

Όσοι περίμεναν ότι ο ανασχηματισμός θα έδινε μήνυμα «επανεκκίνησης» της Κυβέρνησης, υποχρεώθηκαν χθες σε ανώμαλη προσγείωση.

Αν και οι οιωνοί με τα μπρος-πίσω των τελευταίων ημερών και τις γραφικότητες περί «στρατηγικής υπομονής» των Υπουργών, δεν ήταν ούτως ή άλλως θετικοί.

Με την υπόθεση Αποστολάκη βέβαια, «ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος».

Δεν έχει νόημα η συνέχιση της παραπολιτικής συζήτησης για το «πως και τι έγινε». Ούτε και η συνέχιση των προσωπικών επιθέσεων.

Άλλο η δικαιολογημένη κριτική στις ενέργειες του κ. Αποστολάκη, άλλο οι απαράδεκτες προσβολές από Υπουργό της ΝΔ, ότι «δεν κάνει ούτε για καφετζής» ο επί χρόνια αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Είναι ώρα να κάνουμε μια γενικότερη πολιτική αποτίμηση.

Ο ανασχηματισμός είχε και άλλα-σημαντικότερα-πολιτικά μηνύματα.

Που αφορούν τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.

Πριν όμως προχωρήσω σε αυτά, ίσως είναι χρήσιμες δύο επισημάνσεις, συμπεράσματα μου για την υπόθεση Αποστολάκη.

Η πρώτη: Πράγματι είναι απαραίτητη η συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων σε θέματα όπως η κλιματική κρίση και η αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών.

Όμως η συναίνεση δεν οικοδομείται με επικοινωνιακά κόλπα, δεν μπορεί να υποτάσσεται στην λογική άντλησης μικροκομματικών οφελειών, ούτε εκφράζεται με προσφορές Υπουργικών θώκων.

Δεν είναι συναίνεση η ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών πέντε λεπτά πριν τον ανασχηματισμό.

Η συναίνεση προϋποθέτει καθαρές εξηγήσεις, επιδίωξη συμφωνίας σε σαφές πολιτικό πλαίσιο, απευθείας μεταξύ Πρωθυπουργού και πολιτικών αρχηγών και ενώπιον του Ελληνικού λαού.

Ούτε με μεσολαβητές, ούτε πίσω από κλειστές πόρτες.

Η δεύτερη: Ξενίζουν οι αιτιάσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί αποστασίας.

Τα ίδια όμως ακριβώς έκαναν οι ίδιοι το 2019, όταν επιχείρησαν να διαλύσουν το Κίνημα Αλλαγής, προσφέροντας Υπουργικούς θώκους σε τότε στελέχη μας.

Το υπενθυμίζω ως απαράδεκτη πρακτική, που όταν την χρησιμοποιήσεις, δημιουργείς νοοτροπίες και προηγούμενα που θα τα υποστείς στη συνέχεια.

Όσον αφορά τα γενικότερα συμπεράσματα από τον ανασχηματισμό, που η επικοινωνιακή «ένταση» δεν επέτρεψε ως τώρα να αναδειχθούν:

1] Η Κυβέρνηση ομολόγησε έμπρακτα την αποτυχία της τόσο στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, όσο και στην πανδημία.

Όταν ο κ. Μητσοτάκης αποδέχθηκε δημόσια «λάθη και ευθύνες», υπάρχει θέμα με τους πολιτικά υπεύθυνους, όπως σωστά και πολλές φορές επεσήμανε η Φώφη Γεννηματά.

Αυτό επιτάσσει η κοινή λογική.

Τώρα οι «βασιλικότεροι του βασιλέως» που έσπευσαν να επιτεθούν στην Πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, ας φροντίσουν να εκτίθενται λιγότερο.

2] Σαφώς ο ανασχηματισμός αποτυπώνει την κυβερνητική στροφή προς τα δεξιά. Με χαρακτηριστικές επιλογές και άλλων Υπουργών με σκληρό δεξιό προφίλ σε κρίσιμες θέσεις.

Τα περί κεντρώας πολιτικής κλπ ούτως ή άλλως έχουν πάει εδώ και καιρό περίπατο.

Τώρα ο κ. Μητσοτάκης εναποθέτει τις ελπίδες του μόνο στην παράταξή του και στους πρώην βουλευτές του κ. Καρατζαφέρη.

Οι «άλλοι» είναι πλέον περιττοί.

Αρκεί μια υπενθύμιση των Κυβερνητικών «επιτευγμάτων» των τελευταίων 4 μηνών για να πείσει.

3] Προφανώς οι βουλευτικές εκλογές έρχονται πιο κοντά. Το 2022 θα είναι εκλογικό έτος.

Η φθορά της Κυβέρνησης σταθερά διευρύνεται, οι δυσκολίες στην οικονομία πολλαπλασιάζονται και η επίκληση του «είμαστε πρώτοι στις δημοσκοπήσεις» προφανώς δεν παρέχει ασφάλεια, δεν έχει προοπτική.

Εξ’ άλλου η πρόσθεση Υφυπουργών που το Μαξίμου, ερμηνεύει ως «άνοιγμα» στην Κ.Ο. της ΝΔ, αυτό αποδεικνύει.

4] Υπάρχει όμως και ένα πολιτικό συμπέρασμα που αφορά το Κίνημα Αλλαγής.

Επιβεβαιώνεται από όλα τα παραπάνω, ότι όσοι έχουν την άποψη ότι «προορισμός» μας είναι η συνεργασία με τον κ. Μητσοτάκη, βρίσκονται παντελώς εκτός πραγματικότητας.

Η παράταξη μας δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σε καμία τέτοια συζήτηση. Ούτε για την ΝΔ, ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναδεικνύονται οι δυνατότητες του να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική ζωή , με απαραίτητη προϋπόθεση ένα γνήσιο προοδευτικό και σύγχρονο πολιτικό αφήγημα και στόχο την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου.